لحظه‏ی دیدار

 به دنبال مطلب دیروز

اصولا کار هنری در ضمیر ناخودآگاه آدما تاثیر میزاره.  یه دکتر رو تصور کنین که گلوی خودش رو پشت تریبون پاره می کنه و مقالات مختلف علمی ارائه می ده و دلیل و برهان میاره که والا بلا  سیگار ضرر داره. مخاطب هم شاید از لحاظ عقلی قبول کنه و به یقین برسه اما از اونجا که بین علم و عمل خیلی فاصله ست ا ز پای سخنرانی آقای دکتر که میاد بیرون سیگارش رو از جیب در بیاره و آتیش کنه. اما یه هنرمند با یه اثر هنری، به طور کاملا غیر مستقیم ،چنان اثری رو در مخاطب میزاره که نه تنها مخاطب سراق سیگار نمی ره که اونو ازش متنفر می کنه .

وبلاگ نویسی هم یه کار هنری رو می طلبه تا بتونه تاثیری روی مخاطب داشته باشه  یا منجر به ارضاء روحی نویسندش بشه. حالا مرد می خواد بتونه تو این فضای گناه آلود نفس قدسی بکشه .